Spooning Couple

Reference: Ron Mueck

Placecharacteristic: http://www.tate.org.uk/art/artworks/mueck-spooning-couple-ar00033

Extract:  

Creative comment:

Schoonheid, vraag 4:

De figuren die bij elkaar liggen op een lage sokkel zodat we neerkijken op hen met vogelperspectief. De 2 figuren zijn maar zo groot als 2 jonge katten. De man, naakt vanaf de taille naar beneden, en de vrouw, naakt vanaf de taille, liggen samen, bijna in een foetushouding, haar lichaam past in de holte van de zijne - zoals lepels. Zij kunnen worden 'lepelen' op een letterlijke manier laten zien, maar het is alles behalve een warme, liefdevolle omhelzing. Hun uitingen laten zien dat ze diep in hun eigen gescheiden werelden zijn. De blik van de man laat bijna zien dat de band tussen hen lijkt te zijn afgebroken, hij is er treurig om. Op het eerste gezicht lijken ze er comfortabel bij te liggen, maar niets is minder waar. Beiden hebben ze hun ogen open, maar er is geen oogcontact. Ze denken, in stilte, waarover? Daarover kunnen we alleen maar fantaseren. Haar blote bovenlijf is weggedraait van de zijne. Zijn blote onderlijf tegen die van haar (zij heeft wel een onderbroekje aan). Het shirt dat hij draagt is niet gestreken, haar onderbroek heeft een grauwe kleur, alsof hij eigenlijk wit was maar te vaak gewassen met kleding met andere kleuren. Niet heel romantisch dit beeld. En toch lijkt het ergens ook wel teder. Deze twee mensen hadden ooit iets moois samen, maar ze hebben misschien teveel meegemaakt. Misschien hebben ze net een kind verloren? Of kunnen ze geen kinderen krijgen? Misschien hebben ze ruzie gehad? Of is de passie gewoon weg uit de relatie..? Ze lijken meer op 2 echte lepels dan op levende wezens die liefde voor elkaar voelen. Er is niets erotisch aan dit beeld.
Wat Mueck laat zien is het precieze moment van seksuele verdamping, de emotie is geminiaturiseerd.

Schoonheid, vraag 5:

-          Spooning Couple- Ron Mueck: Dit is een modern kunstwerk waarin het schone en het lelijke mooi gecombineerd is. Of het kunstwerk subliem is kan ik nog niet zeggen. Dat ligt eraan wat het kunstwerk persoonlijk met je doet. Word je er angstig van? Overweldigd het je? Is het reusachtig? Voor mij is het dat niet. Voor mij is het een paradoxale combinatie van het schone en het lelijke. Het schone voor mij is de semi-naaktheid , en de schijn-comfort in de eerste oogopslag. De twee figuren die bij elkaar horen, en waarschijnlijk van elkaar houden, aangezien ze halfnaakt tegen elkaar aan liggen in de lepeltje-lepeltje positie. Het lelijke aan het werk is dat het, als je langer kijkt, minder intiem is dan het lijkt, heel grimmig zelfs: de 2 figuren hebben beide hun ogen open en zijn beide elders met hun gedachten. Ze zijn niet in het hier en nu met hun gedachten, ze maken zich zorgen, en zijn niet gelukkig. Dit creëert juist een afstand tussen de twee. Ook zijn de twee figuren imperfect qua uiterlijk en de kleding is niet erg flatteus. Ik vind vooral de man niet erg aantrekkelijk. De omhelzing, de spooning is het schone, terwijl de emotie en sfeer lelijk is. Een sublieme paradox?