Reference: The Kiss- Edvard Munch, 1897, Munch museum, Oslo.
Placecharacteristic: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Edvard_Munch_-_The_Kiss_-_Google_Art_Project.jpg
Extract:
Creative comment:
vorm:
Ik zie een man en een vrouw, de man zit half op iets (een bank?). Ze zijn allebei donker gekleed. De man en de vrouw zitten in een bepaalde omhelzing: hun achterste armen over elkaars schouder, zijn voorste arm om haar middel, haar voorste arm tegen zijn schouder. Zij leunt tegen hem aan, en hij kan haar gewicht makkelijk dragen doordat hij half ergens op zit. Het lijkt of ze hem naar haar toe wil trekken. Hij trekt haar bovenlijf tegen zich aan. De gezichten zijn niet van elkaar te onderscheiden in de kus. Het is samengesmolten tot 1 gezicht. Ze staan/zitten voor een raam, waar een blauw gordijn voor hangt, en in de linker onderhoek een klein beetje onthult wat er achter het raam te zien is. Alle verfstreken bewegen door en zijn rond, er zijn niet veel details. Alle kleuren en lijnen rondom het stel bewegen zich in dezelfde vorm als de omhelzing die plaatsvind. De kleuren omhelzen mee. Donkere kleuren zijn gebruikt.
inhoud:
Munch leefde van 1863 tot 1944 in Noorwegen. De situatie in het gezin waarin hij opgroeide en de algemene
toestand in de Noorse
hoofdstad waren de oorsprong van Munchs leed. Confrontaties met
ziekte en dood lieten in hem de hartstocht voor de kunst ontwaken. Zijn moeder
bijvoorbeeld stierf aan tuberculose toen hij vijf jaar was. Later
stierf ook zijn vijftienjarige zus Sophie aan tbc, wat hij verwerkte in het
schilderij Het zieke kind uit 1885-1886. In 1889 stierf zijn
vader toen hij in Parijs woonde. De angst voor het verlies van zijn naasten
bleef de jonge kunstenaar tot de jaren 1890 achtervolgen. Deze geestelijke
onrust had hij gemeen met Van Gogh,
hoewel hij minder van de natuur uitgaat dan van het psychische. Niet de
oppervlakkige schijn telt, maar wel wat werkelijk gebeurt. Hij zei: "Ik
schilder niet wat ik zie, maar wat ik zag!". Het gaat dus om de innerlijke
belevenis, een geestelijke onrust.
Munch begon te schilderen toen hij zeventien was. Een jaar
later begon hij zijn studies op de Kunst- en Handwerkschool te Christiania, het
huidige Oslo. Edvard Munch is het meest bekend door zijn werk "de Schreeuw".
Het samensmelten van de omgeving met het koppel, en het samensmelten van de gezichten in de kus symboliseren het één worden in de kus en omhelzing. Het samen één worden zie ik als de meest ultieme vorm van liefde (zie Plato's Symposium).
functie:
Dit kunstwerk maakt deel uit van een serie "Levensfries" bestaade uit 22 delen waarin hij ook het werk "de Schreeuw" heeft gemaakt. In de serie behandeld hij verschillende belangrijke levens ervaringen en emoties als liefde, dood, seks, angst, jaloezie, ontrouw en de stadia van het leven. Wat we zien in de Kus is ongetwijfeld de liefde. Het één worden in de omarming met het hele lijf, het samensmelten. Is dat de sublieme omhelzing?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten