hoor ik de woorden die je nooit zegt.
Omhelzingen zijn zelden zonder emoties. Soms uit liefde, steun, of geluk. Maar ook misschien uit woede of verdriet. Kunstenaars hebben vaker geprobeerd dit intieme moment vast te leggen. Dit is echter lastiger dan het lijkt. Toulouse Lautrec huurde zelfs een kamer in een bordeel in Montmartre in Parijs af om de koppeltjes in een bed te leggen en te schilderen. Een echte oprechte omhelzing is altijd natuurlijk en organisch qua lijnen en beweging. Dit kan makkelijk verstoord worden door een derde persoon of andere afleiding. Dan is de hele essentie van het beeld dat je wilt vastleggen weg. Dus nu is de vraag; hoe kun je het moment van een omhelzing vol emotie vastleggen zonder het moment te verpesten?
En ik realiseer me vaak als ik zelf in een innige omhelzing lig die zeer comfortabel is, dat ik geen idee heb hoe ik in de heerlijke houding terecht ben gekomen en hoe het eruit ziet. Ik zou het niet kunnen reproduceren als danseres. En hoe kan het, dat als je er niet over nadenkt, dat de 2 lijven automatisch in de meest comfortabele positie zich aan elkaar sluiten, alsof het 2 passende puzzelstukjes zijn. Alsof het ooit 1 lijf is geweest.
En ik realiseer me vaak als ik zelf in een innige omhelzing lig die zeer comfortabel is, dat ik geen idee heb hoe ik in de heerlijke houding terecht ben gekomen en hoe het eruit ziet. Ik zou het niet kunnen reproduceren als danseres. En hoe kan het, dat als je er niet over nadenkt, dat de 2 lijven automatisch in de meest comfortabele positie zich aan elkaar sluiten, alsof het 2 passende puzzelstukjes zijn. Alsof het ooit 1 lijf is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten