Conclusie

Toulouse Lautrec probeerde het samenzijn van een verliefd stel in geforceerd in scene te zetten door een lesbisch koppel in een kamer in een bordeel te leggen. In dit onderzoek (tot nu toe) denk ik dat dit niet de juiste manier is om de ultieme sublieme omhelzing en het samen één zijn kunt vastleggen. Ik denk dat (veronderstelling) het het beste vast te leggen is als je zelf de ervaring hebt gehad met het gevoel zelf. En dat je niet probeert het gevoel na te bootsen, maar het vanuit je hoofd en hart op een doek te zetten (bijvoorbeeld.). Maar dit is natuurlijk kei lastig aangezien een omhelzing iets fysieks is wat moeilijk te schilderen is zonder anatomisch correct voorbeeld. Een foto maken zou je stiekem moeten doen denk ik. Of je zou de foto via een soort afstandsbediening zelf moeten maken. 

Hoe preciezer twee lijven in elkaar passen tijdens een omhelzing, hoe beter. Als twee puzzelstukjes die bij elkaar horen, als twee lepels die je in elkaar legt. Nog perfecter is het één worden in die omhelzing, dat je samensmelt tot één lijf zoals we dat zagen bij de Kus van Edvard Munch. Ik denk dat (veronderstelling) als het chemisch "klikt" tussen twee mensen, dat de lichamen dan ook klikken. Dat is de sublieme omhelzing.

Ik wil nog steeds gaan proberen om zelf foto's te maken in mijn slaapkamer, met behulp van een statief en een afstandsbediening, om het allemaal zelf uit te proberen. Ook zou ik nog wel een schilderij willen proberen te maken van een omhelzing die ik in mijn hoofd heb zitten. Ik ben geen ervaren schilder, maar voor dit onderzoek en uit interesse wil ik dat wel heel graag doen.