eigen werk

Benen Inspiratie

bron: tumblr.com

inspiratie

Conclusie

Toulouse Lautrec probeerde het samenzijn van een verliefd stel in geforceerd in scene te zetten door een lesbisch koppel in een kamer in een bordeel te leggen. In dit onderzoek (tot nu toe) denk ik dat dit niet de juiste manier is om de ultieme sublieme omhelzing en het samen één zijn kunt vastleggen. Ik denk dat (veronderstelling) het het beste vast te leggen is als je zelf de ervaring hebt gehad met het gevoel zelf. En dat je niet probeert het gevoel na te bootsen, maar het vanuit je hoofd en hart op een doek te zetten (bijvoorbeeld.). Maar dit is natuurlijk kei lastig aangezien een omhelzing iets fysieks is wat moeilijk te schilderen is zonder anatomisch correct voorbeeld. Een foto maken zou je stiekem moeten doen denk ik. Of je zou de foto via een soort afstandsbediening zelf moeten maken. 

Hoe preciezer twee lijven in elkaar passen tijdens een omhelzing, hoe beter. Als twee puzzelstukjes die bij elkaar horen, als twee lepels die je in elkaar legt. Nog perfecter is het één worden in die omhelzing, dat je samensmelt tot één lijf zoals we dat zagen bij de Kus van Edvard Munch. Ik denk dat (veronderstelling) als het chemisch "klikt" tussen twee mensen, dat de lichamen dan ook klikken. Dat is de sublieme omhelzing.

Ik wil nog steeds gaan proberen om zelf foto's te maken in mijn slaapkamer, met behulp van een statief en een afstandsbediening, om het allemaal zelf uit te proberen. Ook zou ik nog wel een schilderij willen proberen te maken van een omhelzing die ik in mijn hoofd heb zitten. Ik ben geen ervaren schilder, maar voor dit onderzoek en uit interesse wil ik dat wel heel graag doen.  

Plato's Symposium

Reference: Plato's Symposium, 385-380 v.Chr. 

Placecharacteristic: tumblr.com

http://en.wikipedia.org/wiki/Soulmate

Extract: 

In his dialogue The Symposium, Plato has Aristophanes present a story about soul mates. Aristophanes states that humans originally had four arms, four legs, and a single head made of two faces. He continues that there were three genders: man, woman and the "Androgynous". Each with two sets of genitalia with the Androgynous having both male and female genitalia. The men were children of the sun, the women were children of the earth and the Androgynous were children of the moon, which was born of the sun and earth. It is said that humans had great strength at the time and threatened to conquer the gods. The gods were then faced with the prospect of destroying the humans with lightning as they had done with the Titans but then they would lose the tributes given to the gods by humans. Zeus developed a creative solution by splitting humans in half as punishment for humanity's pride and doubling the number of humans who would give tribute to the gods. These split humans were in utter misery to the point where they would not eat and would perish so Apollo had sewn them up and reconstituted their bodies with the navel being the only remnant harkening back to their original form. Each human would then only have one set of genitalia and would forever long for his/her other half; the other half of his/her soul. It is said that when the two find each other, there is an unspoken understanding of one another, that they feel unified and would lay with each other in unity and would know no greater joy than that. 

Creative comment:

Ik weet niet of ik moet geloven in de theorie dat we ooit allemaal mensjes waren met 4 armen en 4 benen en 2 hoofden. Maar toch dit is precies waar het om gaat voor mij: hoe kunnen 2 lijven zo veel mogelijk weer 1 lijf worden? Dit hoeft niet per see seksueel te zijn, het kan ook met een goede omhelzing. Op de momenten dat het niet vast te leggen is, vind je deze momenten van eenheid. Hoe beter 2 lijven als bakvormpjes in elkaar passen, hoe beter en hoe lekkerder het is om te omhelzen. Als 2 lijven niet passen, dan klikt het ook niet voor mij. Het is zeldzaam, maar zalig. 

Introductie

Als ik luister naar jouw omhelzing

hoor ik de woorden die je nooit zegt.

Omhelzingen zijn zelden zonder emoties. Soms uit liefde, steun, of geluk. Maar ook misschien uit woede of verdriet. Kunstenaars hebben vaker geprobeerd dit intieme moment vast te leggen. Dit is echter lastiger dan het lijkt. Toulouse Lautrec huurde zelfs een kamer in een bordeel in Montmartre in Parijs af om de koppeltjes in een bed te leggen en te schilderen. Een echte oprechte omhelzing is altijd natuurlijk en organisch qua lijnen en beweging. Dit kan makkelijk verstoord worden door een derde persoon of andere afleiding. Dan is de hele essentie van het beeld dat je wilt vastleggen weg. Dus nu is de vraag; hoe kun je het moment van een omhelzing vol emotie vastleggen zonder het moment te verpesten?
En ik realiseer me vaak als ik zelf in een innige omhelzing lig die zeer comfortabel is,  dat ik geen idee heb hoe ik in de heerlijke houding terecht ben gekomen en hoe het eruit ziet. Ik zou het niet kunnen reproduceren als danseres. En hoe kan het, dat als je er niet over nadenkt, dat de 2 lijven automatisch in de meest comfortabele positie zich aan elkaar sluiten, alsof het 2 passende puzzelstukjes zijn. Alsof het ooit 1 lijf is geweest.

inspiratie

Reference: random

Placecharacteristic: tumblr.com

Extract:

Creative comment:

komt nog... 

The kiss - Edvard Munch

Reference: The Kiss- Edvard Munch, 1897, Munch museum, Oslo. 

Placecharacteristic: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Edvard_Munch_-_The_Kiss_-_Google_Art_Project.jpg

Extract: 

Creative comment: 

vorm: 

Ik zie een man en een vrouw, de man zit half op iets (een bank?). Ze zijn allebei donker gekleed. De man en de vrouw zitten in een bepaalde omhelzing: hun achterste armen over elkaars schouder, zijn voorste arm om haar middel, haar voorste arm tegen zijn schouder. Zij leunt tegen hem aan, en hij kan haar gewicht makkelijk dragen doordat hij half ergens op zit. Het lijkt of ze hem naar haar toe wil trekken. Hij trekt haar bovenlijf tegen zich aan. De gezichten zijn niet van elkaar te onderscheiden in de kus. Het is samengesmolten tot 1 gezicht. Ze staan/zitten voor een raam, waar een blauw gordijn voor hangt, en in de linker onderhoek een klein beetje onthult wat er achter het raam te zien is. Alle verfstreken bewegen door en zijn rond, er zijn niet veel details. Alle kleuren en lijnen rondom het stel bewegen zich in dezelfde vorm als de omhelzing die plaatsvind. De kleuren omhelzen mee. Donkere kleuren zijn gebruikt. 

inhoud:

Munch leefde van 1863 tot 1944 in Noorwegen. De situatie in het gezin waarin hij opgroeide en de algemene toestand in de Noorse hoofdstad waren de oorsprong van Munchs leed. Confrontaties met ziekte en dood lieten in hem de hartstocht voor de kunst ontwaken. Zijn moeder bijvoorbeeld stierf aan tuberculose toen hij vijf jaar was. Later stierf ook zijn vijftienjarige zus Sophie aan tbc, wat hij verwerkte in het schilderij Het zieke kind uit 1885-1886. In 1889 stierf zijn vader toen hij in Parijs woonde. De angst voor het verlies van zijn naasten bleef de jonge kunstenaar tot de jaren 1890 achtervolgen. Deze geestelijke onrust had hij gemeen met Van Gogh, hoewel hij minder van de natuur uitgaat dan van het psychische. Niet de oppervlakkige schijn telt, maar wel wat werkelijk gebeurt. Hij zei: "Ik schilder niet wat ik zie, maar wat ik zag!". Het gaat dus om de innerlijke belevenis, een geestelijke onrust.

Munch begon te schilderen toen hij zeventien was. Een jaar later begon hij zijn studies op de Kunst- en Handwerkschool te Christiania, het huidige Oslo. Edvard Munch is het meest bekend door zijn werk "de Schreeuw".

Het samensmelten van de omgeving met het koppel, en het samensmelten van de gezichten in de kus symboliseren het één worden in de kus en omhelzing. Het samen één worden zie ik als de meest ultieme vorm van liefde (zie Plato's Symposium). 

functie:

Dit kunstwerk maakt deel uit van een serie "Levensfries" bestaade uit 22 delen waarin hij ook het werk "de Schreeuw" heeft gemaakt. In de serie behandeld hij verschillende belangrijke levens ervaringen en emoties als liefde, dood, seks, angst, jaloezie, ontrouw en de stadia van het leven. Wat we zien in de Kus is ongetwijfeld de liefde. Het één worden in de omarming met het hele lijf, het samensmelten. Is dat de sublieme omhelzing?

Plannen voor eigen werk!

YES

Er zijn plannen om over dit onderzoek eigen werk te maken, jawel. 

Ik heb een fotograaf gesproken die voor mij kan regelen dat er een fotocamera op statief boven mijn bed gezet kan worden, met een apparaatje met een knopje, zodat ik zelf (dus zonder 3e persoon) de foto's kan maken van mijn eigen omhelzingen en het geknuffel en de complexe houdingen. 

Ik wil graag een fotoserie gaan maken!

Ik hoop dat me dit nog gaat lukken voor het einde van dit onderzoek. 

Pygmalion en Galatea

Reference: Jean-Leon Gerome- Pygmalion and Galatea, 1890

Placecharacteristic: http://www.metmuseum.org/collections/search-the-collections/110000925

http://nl.wikipedia.org/wiki/Galatea_(mythologie)

Extract: 

Creative comment: 

vorm:

Een man en een vrouw. De man is een mens, de vrouw van onder tot aan haar middel standbeeld, van haar middel tot kruin mens. Hij is gekleed in een soort blauwe tuniek met leren laarsjes, zijn haar is donker en krullend, met baard en snor. Zij is helemaal naakt, half van steen, half van vlees en bloed, haar haar opgestoken. De vrouw staat op een voetstuk, de man op een kistje/houtblok, maar hij staat lager dan zij (op zijn tenen). Hij heeft zijn armen om haar middel geslagen, en vanaf daar tot aan haar kruin leeft ze en buigt zich met haar hele bovenlijf naar hem toe. Hij reikt naar haar om haar te kussen. Zij heeft een hand die hij om haar middel heeft geslagen vast, met de andere arm omhelst ze zijn schouders. Ze staan in het midden van het atelier. Om hen heen materialen om mee te beeldhouwen. Schilderijen, beelden, een schild, een hamer, stukken steen/marmer op de grond, 2 maskers met open monden, als verbaasde toeschouwers. Rechtsboven een engeltje (cupido) op een wolkje, met pijl en boog en zijn pijl op het koppel gericht. 

inhoud:

Pygmalion wilde trouwen maar geen enkele vrouw was mooi genoeg, dus maakte hij een standbeeld van een prachtige vrouw. Hij wenste dat het standbeeld leefde en bracht elke dag een offer aan Aphrodite, de godin van de liefde. Dagen gingen voorbij en uiteindelijk verhoorde Aphrodite zijn gebeden: Galatea werd levend en ze trouwden en samen regeerden ze over Cyprus. Het doel van de maker is het uitbeelden van het moment dat Galatea tot leven komt en dat Pygmalion en Galatea elkaar voor het eerst sinds zij leeft omhelzen en zoenen. De eerste keer dat Pygmalion haar warmte voelt. Jean-Leon Gerome leefde van 1824 tot 1904. Hij maakte dit werk in 1890, het is dus vrij laat werk van hem. Je kunt zien dat hij zeer bekwaam was in zijn vak en veel ervaring had op het moment dat hij het werk maakte. 

functie:

Ik heb niet kunnen terugvinden wat de aanleiding was voor het maken van dit werk, of wie de opdrachtgever was. Ik denk dat Gerome het heeft gemaakt uit een eigen motivatie.

Ik vind dit een fascinerend werk omdat je ziet dat Galatea tot leven komt. Haar onderlijf is nog stijf en statisch, en haar bovenlijf leeft, al haar energie stroomt in een reikende omhelzing naar Pygmalion, en hij reikt naar haar. Tot aan Pygmalions tenen aan toe reikt hij naar haar om haar te kussen. En dan de hand van Pygmalion die Galatea vasthoudt: dat kleine detail bestempeld haar liefde en verlangen naar hem. De verbaasde gezichten met open monden van de maskers is ook een mooi detail. De cupido bevestigd de onvoorwaardelijke liefde tussen de twee hoofdfiguren in dit schilderij. 

Paolo e Francesca

Reference: Roberto Ferri- Paolo e Francesca

Placecharacteristic: http://www.robertoferri.net/gallery.php

http://venus.clubs.nl/nieuws/detail/2003999_francesca-da-rimini-en-paolo

Extract: 

Creative comment:

1. wat zie ik? Ik zie een man zitten, hij heeft een groene doek over zijn benen gedrapeerd. Hij is gespierd en heeft kort haar. De achtergrond is donker. Er hangt een naakte, roodharige vrouw over hem heen, half over zijn schoot met haar bovenlijf. De voorkant van haar lijf naar het zijne toegekeerd. Hij heeft zijn armen om haar heen geslagen al een soort bescherming, maar heeft haar niet echt stevig vast. Alle spieren van de man en van de vrouw (dit zie je niet veel in deze stijl, bij vrouwen) zijn anatomisch realistisch weergegeven. De vrouw moet echt haar spierkracht gebruiken om hulpeloos aan de man te hangen, zelfs haar voeten zijn gespannen. De spieren van de man zijn ook goed zichtbaar maar meer ontspannen.

2. Wat is de inhoud? Roberto Ferri is een italiaanse kunstenaar geboren in 1978. Hij was erg geinspireerd door kunstenaars als Caravaggio. Hij ging dan ook naar Rome om meer onderzoek te doen naar de oude Romeinse kunst. In 2006 was hij klaar met zijn studie aan de Academy of Fine Arts in Rome. Zijn kunst is dus recent en zijn stijl is oud.
Francesca da Rimini of Francesca da Polenta (1255 – 1285) was de beeldschone dochter van Guido da Polenta, heer van Ravenna.
Guido da Polenta was in oorlog met de familie Malatesta. Toen er vrede werd gesloten, wilde Guido de vrede solideren door zijn dochter te laten huwen met de erfgenaam van de Malatesta's, Giovanni Malatesta (Gianciotto), zoon van Malatesta da Verucchio, heer van Rimini. Giovanni was een dapper man, maar invalide en misvormd. Guido wist dat Francesca een huwelijk met Giovanni zou weigeren, en daarom had hij de bruiloft zo georganiseerd dat Francesca dacht dat ze met Giovanni's knappe broer Paolo zou trouwen.
Francesca werd verliefd op Paolo en had pas in de gaten dat ze zijn broer had getrouwd de ochtend na de trouwdag. Francesca en Paolo werden vervolgens opnieuw verleid door het lezen van het verhaal van ridder Lancelot en koningin Guinevere en werden minnaars. Ze werden betrapt door Giovanni en door hem vermoord.

3. wat is de functie?
De functie is het uitbeelden van het verhaal van Paolo en Francesca. Ik denk niet dat de kunstenaar het heeft gemaakt in opdracht van iemand van buitenaf. Ik denk dat hij het voor zichzelf  heeft gemaakt, uit eigen motivatie. Die motivatie heb ik nergens kunnen vinden. Dit schilderij spreekt mij heel erg aan omdat het een mooie duo positie is, maar als je beter kijkt is het de meest ongemakkelijke pose die je je maar kunt  bedenken. In de eerste blik die ik op het kunstwerk werp vind ik het een prachtige emotie die het uitstraalt. Zij geeft zich helemaal over aan hem, naakt, kwetsbaar. Maar ook machteloos, klampt zich aan hem vast, hij is het enige dat ze heeft, dat er nog toe doet.

1 arm

Reference: Roberto Ferri- prigione di lacrime

Placecharacteristic: http://www.robertoferri.net/gallery.php

Extract: 

Creative comment: 

Vorm, functie, inhoud.

Je kijkt naar de vorm: Ik zie een vrouw naakt op de grond zitten, met opgetrokken knieën. Ze heeft een lichte huid en haar donkere haren in een knot naar achteren gestoken met een rood lint. Ze omhelst een grote donkere gespierde mannenarm. Ze heeft haar wang als het ware tegen de schouder van de man aan gedrukt. Haar ogen zijn gesloten en ze lijkt rustig te genieten van deze aanraking. De mannenarm komt van achter haar, en houdt haar bij haar bovenbeen vast. Ook is er een mannenknie (die bij de mannenarm hoort naar mijn interpretatie) die onder haar knieën zit. 

 Je kijkt naar de inhoud: Roberto Ferri is een italiaanse kunstenaar geboren in 1978. Hij was erg geinspireerd door kunstenaars als Caravaggio. Hij ging dan ook naar Rome om meer onderzoek te doen naar de oude Romeinse kunst. In 2006 was hij klaar met zijn studie aan de Academy of Fine Arts in Rome. Zijn kunst is dus recent en zijn stijl is oud. Wat zijn bedoeling en inhoud van dit kunstwerk is heb ik niet kunnen vinden. De vertaling van de titel prigione di lacrime betekent gevangenis van tranen of tranengevangenis. Ik interpreteer het zo: de vrouw is verdrietig omdat ze haar man/lover mist. in haar gevangenis van tranen word ze omarmd door haar verdriet en gemis.

 Je kijkt naar de functie: ik heb niet kunnen vinden wat de bedoeling van het kunstwerk is, waarom het gemaakt is en voor wie. Ik denk dat de kunstenaar een autonome kunstenaar is en het gewoon voor zichzelf heeft gemaakt. Meer kan ik er niet over zeggen.

 

Vigeland

Reference: Vigeland Park, Oslo

Placecharacteristic: foto's genomen tijdens vakantie in Noorwegen in 2007

Extract: 

Creative comment:

In 2007 was ik in de zomervakantie in Oslo, Noorwegen. Ik bezocht toen het Vigeland Park waar alle beelden door Vigeland stonden. Als ik nu terugkijk in de map met foto's die ik van de beelden heb gemaakt, merk ik dat de meeste beelden die ik gefotografeerd heb (want in dat park staan er echt honderden beelden) allemaal omhelzingen zijn. Het zijn allemaal verschillende omhelzingen. Sommigen stil, en sereen, anderen vol actie! Het meest opvallende en grootste werk was toch wel "de Penis". Het is een grote zuil bestaande uit allemaal mensen op en om en door elkaar in verschillende posities gewikkeld. Samen vormen ze een van de 2 belangrijkste producenten van het leven: de penis.